W niedawnym badaniu przyjętym do Monthly Notices of the Royal Astronomical Society międzynarodowy zespół naukowców kierowany przez Texas A&M University zbadał, w jaki sposób Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba (JWST) może wykryć różne egzoplanety krążące wokół najbliższych 15 białych karłów za pomocą jego średniej rozdzielczości spektrografu średniej rozdzielczości (MRS) instrumentu średniej podczerwieni (MIRI). Badanie to może poszerzyć naszą wiedzę na temat egzoplanet, ich składu planet i tego, czy mogą one podtrzymywać życie.
Biały karzeł to niesamowicie gęsta gwiazda wielkości Ziemi, która jest wynikiem podobnej do Słońca gwiazdy, która wyczerpuje całe swoje paliwo jądrowe. Zasadniczo biały karzeł jest tym, czym nasze Słońce stanie się pod koniec swojego życia za miliardy lat. Dlaczego więc białe karły są szczególnie interesujące w poszukiwaniu życia poza Ziemią?
Mary Anne Limbach, doktorantka na Wydziale Fizyki i Astronomii na Texas A&M University i główna autorka badania, wyjaśnia, jak trudno jest wykryć biosygnatury na planetach w ekosferze (HZ) gwiazd podobnych do Słońca. do Słońca, które jest 10 miliardów razy jaśniejsze niż Ziemia. Mówi, że oznacza to, że instrumenty JWST nie byłyby w stanie wykryć egzoplanety analogicznej do Ziemi z powodu światła gwiazd zagłuszającego światło analogu Ziemi, który jest obrazowany.
Korzystając z tej metody, naukowcy odkryli, że JWST jest w stanie wykryć nadmiar w podczerwieni egzoplanet gigantycznych zimnych gazów krążących wokół białych karłów w odległości 15 parseków od Ziemi, wraz z umiarkowanymi lub gorącymi egzoplanetami ziemskimi, które obejmują zarówno analogi Ziemi, jak i Merkurego, w odległości 10 parseków z Ziemi. Badanie omawia również, w jaki sposób obserwacje spektroskopowe z wykorzystaniem MIRI mogą być wykorzystane do poszukiwania biosygnatur na światach ziemskich w strefach zamieszkałych białych karłów. Chociaż te odkrycia są niezwykłe, czy JWST można wykorzystać do potencjalnego obserwowania biosygnatur na planetach wokół gwiazd innych niż białe karły?
Inne artykuły naukowe badały użycie tej techniki w przypadku białych karłów i gwiazd karłów typu M (które są mniej masywne niż Słońce, ale wciąż łączą wodór). Korzystając ze spektroskopii tranzytowej JWST, wykrycie biosygnatur na planetach Trappist-1, najkorzystniejszym dla tych obserwacji karłem M, zajęłoby setki godzin. Dla porównania, wykrycie biosygnatur na analogu Ziemi krążącym wokół białego karła w odległości 5 parseków zajęłoby około 25 godzin przy użyciu proponowanej metody nadmiaru podczerwieni. Jest jednak jeden haczyk: wiemy o egzoplanetach Trappist-1, ale nie wykryliśmy żadnych egzoplanet lądowych wokół białych karłów.
Układ Trappist-1 to układ gwiezdny znajdujący się 12 parseków (39 lat świetlnych) od Ziemi, z co najmniej siedmioma planetami wielkości Ziemi krążących wokół gwiazdy, która jest 12 razy mniej masywna niż nasze Słońce. siedem planet dzieli tę samą gęstość, co wskazuje, że mogą to być światy skaliste. Więc jaka jest przyszłość dla prób znalezienia życia poza Ziemią?
Tak więc obserwacje instrumentem JWST/MIRI mogą być naszą jedyną szansą na poszukiwanie życia wokół pobliskich białych karłów. Jeśli w tym niejasnym miejscu istnieje obfitość życia, prawdopodobnie wykryjemy biosygnatury na tych światach za pomocą JWST w niedalekiej przyszłości, na długo zanim będziemy mieli obserwatoria zdolne do charakteryzowania analogów Ziemi krążących wokół gwiazd podobnych do Słońca.
______________________
Spodobał Ci się wpis ? To postaw kawę
