Na początku tego roku zespoły zaangażowane w misję Voyager 1 zauważyły, że czcigodny statek kosmiczny wysyłał dziwne odczyty dotyczące artykulacji i systemu kontroli położenia (w skrócie AACS). Dane, które dostarcza, tak naprawdę nie odzwierciedlały tego, co faktycznie działo się na pokładzie. To była zła wiadomość. Dobrą wiadomością było to, że nie wpłynęło to na gromadzenie i transmisję danych naukowych. W tym tygodniu nadeszły najlepsze wieści: inżynierowie zespołu naprawili problem z AACS i dane znów płyną normalnie.
AACS jest ważną częścią Voyagera 1. To maszyneria utrzymująca antenę statku kosmicznego skierowaną na Ziemię. Bez niego wszystkie cenne dane naukowe zaginęłyby w kosmosie. Problem dotyczył tak naprawdę danych AACS – były one zniekształcone, co pozostawiło zespół w niewiedzy (że tak powiem) o dokładnej naturze stanu zdrowia i aktywności statku kosmicznego.
Odgadnięcie problemu Voyagera 1
Okazuje się, że był to „problem sieciowy” podobny w duchu do tego, z czym mogą zetknąć się specjaliści IT na Ziemi. Zasadniczo AACS wysyłał dane telemetryczne w porządku, ale kierował je do niewłaściwego komputera. Co gorsza, był to komputer, który zawiódł lata temu. To faktycznie uszkodziło dane, co doprowadziło do dziwnie zniekształconych wiadomości, które otrzymała załoga naziemna. Zajęło zespołowi trochę czasu rozwiązanie problemu i nie było jasne, dlaczego AACS nagle zaczął przekierowywać dane do niewłaściwego komputera. Są szanse, że otrzymał wadliwe polecenie z innego komputera. Oznacza to, że gdzieś indziej istnieje problem, który będą musieli rozwiązać. Ale jak dotąd problemy nie stanowią zagrożenia dla statku kosmicznego.
Według Suzanne Dodd, obecnego kierownika projektu Voyager, gdy inżynierowie zorientowali się, że stary, martwy komputer mógł być częścią problemu, mieli drogę naprzód. Po prostu kazali AACS przełączyć wysyłanie do właściwego systemu komputerowego.
Trwający problem z AACS nie uruchomił żadnych systemów ochrony przed awariami na pokładzie statku kosmicznego. Gdyby tak było, Voyager 1 przeszedłby w „tryb awaryjny”, podczas gdy inżynierowie próbowali dowiedzieć się, co się stało. W okresie zniekształconych sygnałów AACS kontynuował pracę, co wskazywało, że problem występował przed lub za urządzeniem. Fakt, że dane zostały zniekształcone, stanowił dobrą wskazówkę dotyczącą powiązanych problemów z komputerem.
Eksploracja Układu Słonecznego
Ten starzejący się i wciąż cenny statek kosmiczny bada zewnętrzne części Układu Słonecznego od czasu jego wystrzelenia w 1977 roku, wraz ze swoim bratem bliźniakiem, Voyagerem 2. Każdy z nich podróżował po nieco innych trajektoriach. Obie minęły Jowisza i Saturna, ale Voyager 2 kontynuował podróż do Urana i Neptuna. Obaj są teraz poza Układem Słonecznym, przesyłając dane o regionach kosmosu, które badają.
Voyager 1 przeleciał obok Jowisza w marcu 1979 roku, a Saturna w listopadzie 1980 roku. Po bliskim zbliżeniu się do tych dwóch gazowych olbrzymów rozpoczął trajektorię poza Układ Słoneczny i wszedł w przestrzeń międzygwiezdną w 2013 roku. Wtedy przestał wykrywać wiatr słoneczny a naukowcy zaczęli dostrzegać wzrost cząstek zgodny z tymi w przestrzeni międzygwiazdowej.
Obecnie Voyager 1 znajduje się ponad 157,3 jednostek astronomicznych od Ziemi i przemieszcza się z prędkością ponad 61 000 km/h. Jest zajęty zbieraniem danych o ośrodku międzygwiazdowym i promieniowaniu z odległych obiektów. Jeśli wszystko pójdzie dobrze i nie uderzy w nic, co mogłoby go zniszczyć, statek kosmiczny powinien nadal wysyłać dane przez prawie dekadę. Po tym powinien zamilknąć, gdy podróżuje poza Obłok Oorta i wychodzi do gwiazd.
______________________
Spodobał Ci się wpis ? To postaw kawę
