Dwa z wielkich kosmicznych obserwatoriów NASA miały miejsce w pierwszym rzędzie w pierwszym tego rodzaju teście NASA dotyczącym obrony Ziemi przed potencjalnymi zagrożeniami asteroidami lub kometami.
Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba i Teleskop Kosmiczny Hubble’a połączyły siły, aby zebrać dane przed i po celnym uderzeniu w Dimorphos, księżycową planetoidę w systemie podwójnej planetoidy Didymos.
Obserwacje z użyciem naziemnych teleskopów nie tylko pomogą określić, jak skuteczny był test w zmianie orbity asteroidy, ale połączone możliwości Webba i Hubble’a – na tym samym celu, w tym samym czasie – pozwolą naukowcom na analizę szerokiej gamy dane dotyczące składu i historii naszego Układu Słonecznego. Dwa z obserwatorium kosmiczne, Teleskop Jamesa Webba i Teleskop Hubble’a, uchwyciły widoki unikalnego eksperymentu NASA zaprojektowanego w celu celowego rozbicia statku kosmicznego w małą asteroidę podczas pierwszego na świecie kosmicznego testu obrony planetarnej. Te obserwacje uderzenia w test Double Asteroid Redirection Test (DART) są pierwszymi, kiedy Webb i Hubble jednocześnie zaobserwowali ten sam cel na niebie.
26 września 2022 o 19:14 EDT, DART celowo zderzył się z Dimorphos , księżycową planetoidą w układzie podwójnej planetoidy Didymos. Był to pierwszy na świecie test techniki łagodzenia uderzeń kinetycznych, wykorzystujący statek kosmiczny do odchylania asteroidy, która nie stanowi zagrożenia dla Ziemi, i modyfikowania orbity obiektu. DART to test do obrony Ziemi przed potencjalnymi zagrożeniami asteroidami lub kometami. Skoordynowane obserwacje Hubble’a i Webba są czymś więcej niż tylko operacyjnym kamieniem milowym dla każdego teleskopu – istnieją również kluczowe pytania naukowe dotyczące budowy i historii naszego Układu Słonecznego, które naukowcy mogą zbadać, łącząc możliwości tych obserwatoriów.
Obserwacje Webba i Hubble’a razem pozwolą naukowcom zdobyć wiedzę na temat natury powierzchni Dimorphos, ile materiału zostało wyrzucone w wyniku zderzenia i jak szybko zostało wyrzucone. Dodatkowo Webb i Hubble uchwyciły wpływ na różne długości fal światła – Webb w podczerwieni i Hubble w widzialnym. Obserwacja zderzenia w szerokim zakresie długości fal ujawni rozkład rozmiarów cząstek w rozszerzającej się chmurze pyłu, pomagając określić, czy wyrzuciła ona wiele dużych brył, czy głównie drobny pył. Połączenie tych informacji z naziemnymi obserwacjami przez teleskop pomoże naukowcom zrozumieć, jak skutecznie uderzenie kinetyczne może modyfikować orbitę asteroidy.
Webb rejestruje miejsce uderzenia przed i po zderzeniu
Webb wykonał jedną obserwację miejsca uderzenia przed zderzeniem, a następnie kilka obserwacji w ciągu następnych kilku godzin. Obrazy z kamery bliskiej podczerwieni Webba (NIRCam) pokazują ciasny, zwarty rdzeń, z pióropuszami materiału pojawiającymi się jako smugi odchodzące od środka miejsca uderzenia. Obserwacja uderzenia za pomocą Webba postawiła zespoły operacyjne, planowania i naukowego przed wyjątkowymi wyzwaniami, ze względu na prędkość poruszania się asteroidy po niebie. Gdy DART zbliżył się do celu, zespoły wykonały dodatkowe prace w tygodniach poprzedzających uderzenie, aby umożliwić i przetestować metodę śledzenia asteroid poruszających się ponad trzy razy szybciej niż pierwotne ograniczenie prędkości ustalone dla Webba.
Naukowcy planują również obserwować system asteroid w nadchodzących miesiącach za pomocą instrumentu Webb’s Mid-Infrared Instrument (MIRI) i spektrografu Near-Infrared Spectrograph (NIRSpec) Webba . Dane spektroskopowe zapewnią naukowcom wgląd w skład chemiczny asteroidy. Webb obserwował wpływ w sumie przez pięć godzin i wykonał 10 zdjęć. Dane zostały zebrane w ramach programu Webb’s Cycle 1 Guaranteed Time Observation Program prowadzonego przez Heidi Hammel z Association of Universities for Research in Astronomy (AURA).
Obrazy Hubble’a pokazują ruch Ejecta po uderzeniu
Hubble zarejestrował również obserwacje układu podwójnego przed uderzeniem, a następnie ponownie 15 minut po tym, jak DART uderzył w powierzchnię Dimorphos. Obrazy z kamery szerokokątnej 3 Hubble’a pokazują wpływ w świetle widzialnym. Wyrzucone z uderzenia wyglądają jak promienie wychodzące z ciała asteroidy. Odważniejszy, rozłożony kolec wyrzutu na lewo od asteroidy znajduje się w ogólnym kierunku, z którego zbliża się DART.
Niektóre promienie wydają się być lekko zakrzywione, ale astronomowie muszą przyjrzeć się bliżej, aby ustalić, co to może oznaczać. Na zdjęciach z Hubble’a astronomowie szacują, że jasność systemu wzrosła trzykrotnie po uderzeniu i zauważyli, że jasność utrzymuje się na stałym poziomie, nawet osiem godzin po uderzeniu. Hubble planuje monitorować system Didymos-Dimorphos jeszcze dziesięć razy w ciągu najbliższych trzech tygodni. Te regularne, stosunkowo długoterminowe obserwacje, gdy wyrzucana chmura rozszerza się i zanika w czasie, nakreślą pełniejszy obraz rozszerzania się chmury od wyrzutu do jego zniknięcia.
Hubble wykonał 45 zdjęć w czasie bezpośrednio przed i po wpływie DART na Dimorphos. Dane Hubble’a zostały zebrane w ramach Programu Obserwatorów Ogólnych Cyklu 29.
info: HubbleSite
______________________
Spodobał Ci się wpis ? To postaw kawę
Informacje bezpośrednio na Twoją skrzynkę mailową