Księżyc na nocnym niebie, stanowi kuszący cel dla fotografów na Ziemi. Wszyscy widzieliśmy chwile w blasku księżyca, które zapierają nam dech w piersiach i sprawiają, że żałujemy, że nie możemy ich uchwycić na zawsze.
Uzyskanie wspaniałych zdjęć Księżyca wymaga praktyki. Pamiętajcie by zawsze zaczynać od eksperymentowania ze sprzętem, który już macie bo szkoda do prób kupować kolejnych egzemplarzy. Musisz dobrze wyczuć ustawienia, które działają najlepiej, które będą się różnić w zależności od czynników związanych zarówno z aparatem, jak i rodzajem obrazu, który próbujesz uchwycić. „Spróbuj i spróbuj ponownie” to klucz do wspaniałej fotografii Księżyca. Możesz zrobić setki zdjęć, zanim zdjęcia Księżyca zaczną wyglądać dobrze, ale nie zniechęcaj się – wysiłek jest wart pracy.
Smartfon
Znajdź coś, co ustabilizuje Twój telefon. Jeśli nie masz statywu, oprzyj telefon na czymś stabilnym. Kompozycja ma znaczenie, gdy konfigurujesz ujęcie. Poszukaj obiektów na pierwszym planie, aby obramować Księżyc, nadać kontekst lub dodać do projektu Twojego obrazu.
Wyłącz koniecznie lampę błyskową i ustaw aparat na Księżycu zamiast na niebie, zwykle dotykając go na ekranie. Aby uniknąć rozmytego, białego obrazu, zmniejsz jasność. Księżyc decydowanie lepiej wygląda gdy ma kolor szary a nie biały. Jeśli widzisz na ekranie niektóre elementy Księżyca, to jeszcze lepiej. Daje to szanse na ciekawszą fotografię i większą pewność dobrego zdjęcia.
Jeśli twój telefon ma samowyzwalacz to postaraj się go użyć by zapobiec poruszeniu, dotykaniu i popychaniu telefonu podczas robienia zdjęcia.
Możesz spróbować robić zdjęcia w czasie, gdy Księżyc nie jest zbyt jasny i jest mniejsza różnica niż było by to na ciemnym niebie. Spróbuj na przykład zrobić zdjęcie gdy jest zmierzch lub świt, dzięki czemu aparat Twojego telefonu będzie miał mniejszy kontrast między obiektem (Księżycem) a tłem (niebem). Możesz też spróbować zrobić zdjęcie, gdy Księżyc wschodzi nad horyzontem, kiedy wydaje się większy.
Zoom może być pomocny lub nie, w zależności od telefonu. Niektóre telefony mają prawdziwy zoom optyczny, ale inne mają zoom cyfrowy, który raczej nie nadaje się do takiej fotografii. Poeksperymentuj z zoomem, aby określić, czy pomoże on w zrobieniu zdjęcia Księżyca. Jeśli Twój telefon umożliwia zmianę ustawień, takich jak ISO (czułość na światło) i przysłona (rozmiar otworu, który przepuszcza światło), spróbuj ustawić niską czułość ISO i szeroką przysłonę. Jeśli to możliwe, możesz także pobawić się czasem otwarcia migawki, aby upewnić się, że Księżyc jest prawidłowo naświetlony. Zacznij od krótszego czasu otwarcia migawki i dostosuj go w dół.
Jeśli masz dostęp do teleskopu, możesz skierować telefon w okular. Przy odpowiednim ustawieniu można uzyskać wyraźny, wyraźny obraz Księżyca.
Aparat cyfrowy – lustrzanka
Aparat daje o wiele więcej możliwości niż telefon. Będziesz mieć więcej ustawień do eksperymentowania i więcej sposobów komponowania ujęcia, ponieważ aparat może z łatwością uchwycić szczegóły zarówno nieba, jak i ziemi. Jeśli masz lustrzankę cyfrową, użyj jej, ale jeśli nie, możesz zrobić dobre zdjęcie Księżyca przy użyciu sprzętu, który masz pod ręką. Jeśli to możliwe, przenieś obrazy w trybie surowym (np. RAW), aby uzyskać najlepsze opcje późniejszej edycji obrazów.
Najpierw zdecyduj, jaki jest cel Twoich zdjęć. Czy chcesz pokazać Księżyc otoczony drzewami czy poszczególne fazy Księżyca i ich zmianę w ciągu miesiąca, czy też uchwycić pomarańczowy kolor Księżyca unoszącego się tuż nad horyzontem?
Teraz nadszedł czas, aby zacząć eksperymentować z aparatem, więc przełącz go w tryb ręczny. Nie bój się zmieniać ustawień ― po to są! Podstawowe trzy ustawienia jakimi powinieneś się zająć, to przysłona (f-stop), czas ekspozycji (czas otwarcia migawki) i ISO.
Przysłona (f-stop) to rozmiar otworu migawki, który wpuszcza światło do aparatu. Niższe liczby, takie jak f/2, oznaczają większe otwarcia niż wyższe liczby, takie jak f/12. Czas ekspozycji (szybkość migawki) to czas, przez jaki światło może dostać się do kamery. ISO kontroluje czułość aparatu na światło. Im większe tym matryca „czulsza” na światło i zauważ że stają się zdjęcia często wiele jaśniejsze co nie zawsze jest wskazane.
Istnieją różne kompromisy między tymi trzema ustawieniami. Podczas gdy większa przysłona (niższa liczba f) wpuszcza więcej światła, zawęża również głębię ostrości, co czasami utrudnia wyostrzenie Księżyca. I sprawia, że sąsiednie elementy kompozycji (na przykład drzewa) są bardziej nieostre, prawdopodobnie pożądany efekt zwany bokeh. Dłuższa ekspozycja wpuszcza więcej światła, ale także zwiększa prawdopodobieństwo, że ruch kamery lub niestabilna atmosfera spowoduje rozmycie obrazu. A wyższa czułość ISO zwiększa zarówno czułość aparatu, jak i ilość szumu elektronicznego na obrazie. Wyższe ISO może rozjaśnić obraz, ale stanie się również bardziej ziarnisty. Sztuką jest znalezienie odpowiedniej równowagi między efektami, których chcesz, a tymi, których nie chcesz. Jak zawsze praktyka czyni mistrza. Pamiętaj, że nauka robienia zdjęć Księżyca to kwestia prób i błędów.
Najprostszą zasadą jest ustawienie przysłony na f/11 i zrównanie czułości ISO i czasu naświetlania. Jeśli więc ISO wynosi 100, czas ekspozycji będzie wynosił 1/100. Jeśli ISO wynosi 200, czas ekspozycji będzie wynosił 1/200. Celuj w niskie ISO, ponieważ Księżyc jest tak jasny ― 100 to dobra wartość do rozpoczęcia eksperymentów.
Teleskop
Kiedy robisz zdjęcie Księżyca przez teleskop, twoje możliwości się rozszerzają. Możesz uchwycić poszczególne elementy jakie występują na tarczy Księżyca ― od gór po kratery. Twoja kompozycja tutaj to sam Księżyc, uwolniony od struktur ziemskich, ale w towarzystwie jasnych gwiazd, a nawet planet, jeśli są blisko.
Najprostszą metodą jest zrobienie zdjęcia Księżyca, przez przyłożenie smartfonu lub aparatu do okularu teleskopu, ale to nie da pełnych możliwości jakie oferuje robienie zdjęć przez teleskop. Pamiętaj, jeśli teleskop nie ma montażu, który pozwala mu podążać za ruchem nieba, będziesz musiał szybko się przygotować. Dzięki okularowi o krótkiej ogniskowej, Księżyc może zniknąć z pola widzenia w zaledwie 30 sekund. Niektóre osoby o stabilnych rękach mogą uzyskać dobre ujęcie, po prostu trzymając telefon lub aparat przy okularze, ale nie zdziw się, jeśli trudno będzie wycelować prosto w środek lufy. Możesz również zakupić adapter, który utrzyma telefon lub lekki aparat na miejscu.
Mając trochę więcej sprzętu, możesz spróbować fotografii stałoogniskowej, w której korpus aparatu cyfrowego DSLR mocuje się bezpośrednio do tubusu teleskopu i używa go jako obiektywu. Będziesz potrzebować zarówno pierścienia T (który pasuje do aparatu, w którym zwykle mocowany jest obiektyw), jak i adaptera T do ogniskowania (który pasuje do końca tubusu teleskopu i używa pierścienia T do zamocowania aparatu) . Pierścień T jest specyficzny dla modelu aparatu, a adapter T jest przeznaczony do określonych modeli teleskopu.
Przełącz aparat w tryb ręczny. Zamiast używać aparatu do ustawiania ostrości, użyjesz pokręteł ostrości teleskopu. Apertura teleskopu jest stała i zwykle jest podawana jako część jego skróconego opisu. Na przykład „refraktor 85 mm f/7” to teleskop z obiektywem o średnicy 85 mm i ogniskowej 7 razy większej, czyli około 600 mm. Czas otwarcia migawki i czułość ISO to dwa ustawienia, którymi może sterować aparat.
Jeśli twój aparat ma tryb podglądu na żywo, ułatwi to ustawianie ostrości i kompozycję, a mechanizm lustra wewnątrz aparatu nie spowoduje lekkiego przesunięcia aparatu podczas robienia zdjęcia. Będziesz chciał włączyć tryb na żywo lub użyć opcji „blokady lustra”, jeśli jest dostępna, aby uniknąć wewnętrznych wibracji. Aparat można również podłączyć do laptopa za pomocą kabla USB i oprogramowania dostarczonego przez producenta aparatu. Większy ekran laptopa jeszcze bardziej ułatwia ustawianie ostrości, a laptopa można używać jak zdalnego wyzwalania migawki.
Ponieważ możesz zobaczyć, co wychwytuje matryca aparatu, podgląd na żywo ułatwia również dostosowanie ekspozycji i ustawień ISO. Ustawienia te w dużej mierze zależą od teleskopu, więc będziesz musiał poeksperymentować, ale ogólnie rzecz biorąc, preferujesz krótszy czas otwarcia migawki, ponieważ wąskie pole widzenia teleskopu spotęguje efekty drgań teleskopu, turbulencji atmosferycznych, i ruch Księżyca w polu. Ważną wadą podglądu na żywo jest jednak to, że długotrwałe użytkowanie może nagrzewać matrycę, dodając do obrazów szum elektroniczny.
Najważniejsza jest chęć i eksperymenty, które po czasie z całą pewnością pozwolą na uzyskanie dobrych zdjęć. Fotografia cyfrowa ma jeszcze jedną zaletę, można ją poprawić w oprogramowaniu do edycji zdjęć. Każdy poprawia swoje zdjęcia więc nie obawiaj się, że będziesz jedyny, który pokazuje obrobione programowo fotografie.