Obrazy z trzech teleskopów połączone w jedno spektakularne zdjęcie Słońca

Ten obraz Słońca powstał na podstawie danych uzyskanych przez trzy różne teleskopy kosmiczne, z których każdy obserwuje Słońce na innej długości fali.

Statek kosmiczny, który połączył siły, aby wykonać to zdjęcie, to należąca do NASA Nuclear Spectroscopic Telescope Array (NuSTAR), która widzi w wysokoenergetycznym promieniowaniu rentgenowskim; Teleskop rentgenowski na japońskiej misji Hinode, który obserwuje promieniowanie rentgenowskie o niższej energii; oraz Obserwatorium Dynamiki Słońca należące do NASA, które może obserwować Słońce w wielu długościach fal (13!), ale ten konkretny widok jest w ultrafiolecie.

Złożony obraz mówi o długowieczności tych trzech misji. Hinode wprowadzony do obserwacji w 2006 roku; miała to być tylko trzyletnia misja, ale nadal działa. SDO wystartowało w 2010 roku i nadal ma się dobrze, przechwytując aż 1,4 terabajta danych każdego dnia! NuSTAR wystrzelony w 2012 roku, a jego główną misją nie jest patrzenie na Słońce, ale skupienie się na świetle w wysokoenergetycznym promieniowaniu rentgenowskim w naszym Wszechświecie. Dokonuje spisu zapadniętych gwiazd i czarnych dziur różnych rozmiarów, badając regiony otaczające centrum własnej Drogi Mlecznej i wykonując głębokie obserwacje nieba pozagalaktycznego.

Niebieskie części pochodzą od NuSTAR, zielone od Hinode, a czerwone dzięki uprzejmości SDO. Poszczególne obrazy poniżej.

NASA stwierdziła, że ​​stosunkowo małe pole widzenia NuSTAR oznacza, że ​​nie może zobaczyć całego Słońca z orbity okołoziemskiej, więc zdjęcie NuSTAR jest złożeniem 25 zdjęć wykonanych przez obserwatorium w czerwcu 2022 r. Promienie rentgenowskie, które widzi NuSTAR, pojawiają się tylko w kilku miejscach, w których w atmosferze Słońca występuje najgorętsza materia.

W przeciwieństwie do tego, teleskop rentgenowski Hinode (XRT) i Atmospheric Imaging Assembly (AIA) firmy SDO mogą wykrywać długości fal emitowane na całej powierzchni Słońca. Gorące plamy obserwowane przez NuSTAR mogą być spowodowane zbiorami nanorozbłysków lub małymi wybuchami ciepła, światła i cząstek z powierzchni Słońca, które następnie ogrzewają atmosferę. Pojedyncze nanorozbłyski są zbyt słabe, aby można je było obserwować bezpośrednio w oślepiającym świetle Słońca.